I'm just a little girl...

Podobno wrócił do swojej byłej. Niepotwierdzone źródła, a jednak. Dziwnie się czuję. Niby nie chcę z nim być, ale dołuje mnie ta myśl strasznie. W ogóle to doszłam do pewnych, niekoniecznie dobrych wniosków. Otóż potrzebuję wokół siebie ludzi. Niezbędne mi to do życia. Aby ktoś przy mnie był. Aby ktoś się ze mną śmiał. Aby ktoś siedział obok i głaskał po ręce. Dziś byłam cały dzień sama. Łukasz wyjechał już na studia, mogłam napisać smsa. Nie zrobiłam tego... Zaczął nowe życie i nie chcę mu przeszkadzać. Gdyby to teraz czytał, stwierdziłby ,,Głuptasie, przecież wiesz, że zawsze i wszędzie jestem dla ciebie dostępny". Teraz jednak pozna nowe osoby. Nowe dziewczyny. I nie mam zamiaru prosić się o odrobinę ciepła. Jeśli będzie chciał, sam napisze. Taka dumna jestem. I wcale ta duma na dobre mi nie wychodzi...

Przyjaciółki w szkole. Ja tymczasem dziś lekcji nie miałam. Zero kontaktu z kimkolwiek. Już nawet napisałam do M. Tak, zrobiłam to, mimo że po sobocie byłam pewna, że mój foch będzie trwał wieki. A on, albo nie zauważył owego focha, albo po prostu nie chciał widzieć. Zlewał mnie jednak totalnie, aż moja dzisiejsza samotność, doprowadziła mnie do kilku smsów napisanych do Niego. Zwykłe gadki-szmatki. Uświadomiłam sobie jednak jak słabo mnie zna i jak bardzo obojętne mu jest by mnie poznać. Niby dałam mu konkretnego kosza, nie sądziłam jednak, że tak szybko zabawi się ze swoją byłą, a wspomnienie o mnie pójdzie w niepamięć. A ja tak bardzo potrzebuje kogoś kto rozśmieszy, kto przytuli, kto pogłaska, kto spyta ,,Czemu jesteś smutna?"...